Op het naderend einde van de Titanic een goeie eeuw geleden speelde het orkest “vrolijk” door. Het heeft er thans alle schijn van dat het Fed “orkest” middels de geldkraan eveneens in soortgelijke stemming blijft doorspelen, ongeacht wat er verder ook speelt. Mundus vult decipi, ergo decipiatur, de wereld wil bedrogen worden etc. Op geen terrein blijkt dat zo evident als op het monetaire!
Het eindstation van ons huidige monetaire systeem is al lange tijd in zicht. Zonder een adequate koopkrachtpolis in de vorm van edelmetaal rest ons weinig anders dan het lot van de passagiers op de Titanic. In het huidige monetaire Umfeld gaat dat thans zowel de beleidsmakers als hun onderdanen aan. Afgaande op de tot dusver opgegeven voorraden goud (niet altijd even betrouwbaar) zijn de natiestaten grosso modo beter voorbereid dan hun onderdanen. Echter, het zijn anderzijds de onderdanen die uiteindelijk de stabiliteit binnen de samenleving bepalen.
Lees hier verder